İlkokulda,ortaokulda yazmayı çok severdim. Hikayeler yazar,günlük tutardım.Hatta ilerde bir yazar olacağımı hayal ederdim.Zaman geçtikçe içimdeki yazma isteği azaldı ve artık istesem de yazamaz olmuştum. Bunda eskisi kadar kitap okumayışımın da etkisi vardı. Okumak ve yazmak doğru orantılı sanırım. Gün geldi ben yeniden kitaplarla aramı düzeltmeye başladım ve bunun yanında sürekli blogları takip eder oldum. Özellikle hamileliğimde keşfettiğim anne bloglarını. Onları da okudukça içimdeki yazma hissini artık durduramaz oldum ve sonunda bugün aldım elime laptopu yazmaya başladım. Baya bi acemilik çekeceğim galiba,zira bir paragraf yazı için hatırı sayılır bir zaman harcadım:)
Hayat akıp gidiyor ve ben çok unutkanım. İyi kötü ne varsa çok çabuk unutuyorum .Ve ben yeni anne olduğum bu günlerde güzel anılarımızı, bebeğimiz büyürken bizim de nasıl büyüdüğümüzü,kendimize yavaş yavaş nasıl çeki-düzen verdiğimizi,hissettiklerimi unutmak istemiyorum.
Bakalım maymun iştahlı Zeynep kaç gün-sene devam edecek yazmaya:) Zira bir şeye heveslenip ilk zamanlar tüm zamanını ona ayıran sonra sıkılınca yüzüne bile bakmayan bir yapım var. İbadetin bile az da olsa devamlı olanı makbuldür ya; umarım benim de bu blog sevdam kısa sürmez istikrarlı bir şekilde devam eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder